Gala inauguración: Cine concerto Acorazado Potemkin sonorizada por Chris Jarrett

Xa están dispoñibles as entradas para a nosa gala de inauguración o 30 de maio no Teatro Rosalía de Castro: nada menos que o clásico restaurado de Sergei Eisenstein, Acorazado Potemkin, sonorizado en directo polo pianista e compositor Chris Jarrett.
Como cada ano, o (S8) ábrese mirando cara atrás: é dicir, apuntando a aqueles pioneiros do cinema, anteriores ao sonoro, cuxa obra axudou a construír a linguaxe e a historia do cinema. Este ano foi a quenda de Eisenstein quen, ademais de ser un dos máis brillantes directores soviéticos, foi un dos primeiros en reflexionar e teorizar sobre o cinema. É famosa a súa teoría da montaxe, unha das pedras de toque na construción dunha linguaxe e unha identidade propia para a recentemente estreada arte, que explota todo o poder do que é capaz a máquina. El acorazado Potemkin é a súa obra máis famosa, película que contén unha das máis soadas e poderosas secuencias da historia do cinema: a impactante secuencia da escaleira de Odessa. A película naceu como un encargo para conmemorar os vinte anos da revolución rusa, narrando unha das xestas que conduciron cara á rebelión bolxevique. Trátase do levantamento, no ano 1905, cando a tripulación do acoirazado Potemkin se alzou contra a armada zarista. Un filme propagandístico que Eisenstein converteu en obra mestra do cinema, aplicando en laborioso proceso as súas innovadoras ideas.

É ademais un acontecemento poder ver na Coruña, proxectada en 35mm, a versión restaurada da película que restitúe o que fora a visión orixinal de Eisenstein.

A restauración
Acorazado Potemkin de cando en cando foi vista tal e como se viu na súa estrea en Moscova en 1925. En Alemaña o goberno de Weimar, preocupado polo incipiente bolchevismo, recortou o filme e esta versión mutilada foi a que se distribuíu nos Estados Unidos e Inglaterra, onde tamén foi censurada. Tras a II Guerra Mundial, un negativo alemán drasticamente recortado converteuse na base mesmo das versións soviéticas. En España a película puido verse durante a II República e a Guerra Civil, aínda que logo foi sometida a longos anos de prohibición ata a súa reestrea en 1977. Esta nova restauración ­que veremos proxectada en 35mm­ acometida polos historiadores decinema alemáns Enno Patalas e Anna Bohn co apoio dos museos do cinema de Berlín, Londres e  Moscova, recupera as tomas perdidas, os 146 intertítulos orixinais e algúns planos coloreados para nos achegar o máis fielmente posible á revolucionaria visión de Eisenstein.

A música: Chris Jarrett
Chris Jarrett é o autor da música, que interpretará ao piano nesta proxección d’ Acorazado Potemkin. A súa banda sonora, en parte improvisada e en parte escrita, subliña a mensaxe antimilitar de Eisenstein. Máis que un acompañamento, é un comentario persoal que se sitúa ao lado dos oprimidos, nunha declaración de intencións do músico. Jarrett, criado nos Apalaches, vive e traballa en Alemaña. Desde os anos 80 vén cimentando unha sólida carreira como concertista, compositor e docente. O seu traballo mestura as estruturas da música clásica coa liberdade e a improvisación do jazz. Jarrett, que actuou por todo o mundo, ben coas súas bandas sonoras, composicións para ballet, ou colaboracións con outros músicos e artistas, liderou as formacións Chris Jarrett Trio e Four Free.

Luns 30 de maio, 20.30h. Teatro Rosalía de Castro
Venda Anticipada de entradas Teatro Rosalía de Castro: 902 044 226
Horario de taquilla: Luns a domingo de 12:00 h. a 14:00 h. e de 18:00 h. a 20:00 h. (Só se hai función). Pagamentos en efectivo.
Despacho central de entradas: Praza de Ourense. De luns a venres (agás festivos) de 9.30 h. a 13 h. e de 16.30 h. a 19.30 h. Pagamentos en efectivo.
Compra por Internet TICKETEA.

(S8) 2016:
Os novos impresionistas

BROUILLARD – passage #14, Alexandre Larose

“Impresionista”: na súa orixe, esta palabra foi un termo despectivo acuñado por un crítico de arte para descualificar o traballo de Monet. É improbable que o crítico imaxinase que este sería o nome adoptado para falar dunha das correntes pictóricas máis revolucionarias da historia, que deixou atrás a imitación da vida e das formas para tentar capturar, na súa pureza, a luz cos seus pinceis. “Os novos impresionistas” é o nome co que este ano o (S8) bautiza a súa edición especial, na que conflúen cineastas (emerxentes e veteranos) para os que a experimentación coa luz e as calidades pictóricas do cine é esencial. Investigando os límites da percepción sensorial e da subxectividade, este grupo de cineastas asinan algunhas das obras visualmente máis estimulantes dos últimos anos.

É o caso de Jacques Perconte, un dos artistas franceses máis solicitados da actualidade, que trae ao (S8) unha exposición, unha performance sonorizada en directo e a estrea internacional do seu último filme, Save my Heart from the World. Utilizando o vídeo dixital e explotando todas as posibilidades plásticas do chamado glitch (é dicir, as alteracións da imaxe causadas pola manipulación do código), Perconte abre portas a paisaxes imposibles de cores e formas insólitas.
Este artista e cineasta francés, cuxa obra se puido ver nas máis prestixiosas galerías, institucións e festivais do mundo, colaborou con artistas como Leos Carax (en Holy Motors), Jean-Benoît Dunckel (integrante do grupo de música de vangarda Air) e Jeff Mills.

Tamén visita por primeira vez España Stephen Broomer, novo e, con todo, xa consagrado cineasta, conservador e teórico canadense. Broomer, cuxas películas se puideron ver en Views from the Avant-Garde (New York Film Festival), a sección Wavelengths do Festival de Toronto e a Berlinale, traerá á Coruña os seus traballos en 16mm. Películas nas que as cores e as texturas evocan o traballo dos primixenios impresionistas, nunha procura formal cuxo embriagador resultado achégao tamén aos autores máis abstractos dentro desta corrente.

O apartado dedicado ao impresionismo complétase cunha selección de traballos recentes de artistas internacionais coma os estadounidenses Jodie Mack e Robert Todd, o arxentino Pablo Mazzolo, os canadenses John Price, Alexandre Larose e Eva Kolcze ou a británica Charlotte Pryce. O (S8) tamén ofrecerá unha sesión dedicada a Germaine Dulac, pioneira do cinema e parte da corrente vangardista dos anos 20 designada como “impresionistas franceses”, á que tamén pertenceron Jean Epstein, Louis Delluc e Abel Gance. O traballo de Dulac proxectarase en formato fílmico, contando coas recentes restauracións en 35mm de Étude Cinématographique sur une Arabesque e Thèmes et Variations.

Artista en foco:
Xiana Gómez-Díaz

Carretera de una sola dirección, Xiana Gómez-Díaz

Este ano, a sección SINAIS do (S8) pon o acento na ollada das cineastas galegas. Un cinema de alta calidade, como é o caso de Xiana Gómez-Díaz: realizadora, artista visual e co-fundadora da produtora especializada en cine documental de autor e vídeo experimental Walkie Talkie Films. Tanto na súa obra en cinema como nos seus traballos de investigación, Gómez-Díaz explora o relato íntimo, a construción da identidade, o papel no cinema e no vídeo arte do xénero e a comunicación non verbal, así como as cuestións formais da relación entre a imaxe e a música. O (S8) confeccionou un programa especial dedicado ás súas curtametraxes que inclúe, entre outros, os títulos: Dúas pitas (2013) e While it Spins (2014), A Real Woman (2013), Carretera de una sola dirección (2015 – Proyecto X Films en Punto de Vista), Mira para aquí un momento (2015) e Sotobosque 1 (2016).

A súa participación no (S8) culminará cun encontro no que explicará ao público os seus procesos creativos e que será moderado, como é habitual, polo realizador en foco da edición anterior, neste caso Xacio Baño. Durante esta charla compartirá co público o work-in-progress da súa primeira longametraxe, Proyecto D, un novo documental sobre o relato colectivo da subxectividade feminina adolescente a través do diario íntimo. Para a realización desta película, Xiana Gómez-Díaz recompilou diarios da nenez-adolescencia de mulleres cedidos de forma íntegra ou parcial. Este proceso de documentación xa tivo a súa primeira presentación, en formato expositivo, a través dunha instalación (Barcelona, setembro a novembro de 2015) composta por documentación orixinal, producións videográficas, fotográficas e sonoras, que exploran o universo íntimo e a creación cultural invisible das adolescentes contemporáneas.

Xiana Gómez-Díaz é, ademais, doutora en Comunicación Audiovisual pola Universidade Autónoma de Barcelona e licenciada en Xornalismo pola Universidade de Southampton. Tamén é creadora e produtora musical, enfocando o seu traballo tanto en obras persoais como na composición de bandas sonoras. As súas películas puideron verse en encontros de cinema, festivais de cinema de autor e como parte da programación de varias televisións públicas.

Mentres esperamos pola sétima edición: así foi a sexta

Xa non queda nada para a sétima edición do (S8): en menos dun mes xa a teremos aquí, chea de esplendor e beleza renovados. Namentres, aquí un vídeo resumo de como foi o (S8) 2015: desde a presenza de Ken Jacobs, a todos os protagonistas da nosa edición especial Brasil, a nosa inesquecible inauguración con El gabinete del doctor Caligari sonorizada por Eunice Martins, a enérxica dose de talento galego da sección Sinais e moitas máis cousas. Vexan, lembren, e reúnan ganas e forzas para o que está por vir.

Con el 2016 a la vuelta de la esquina

Lamentamos que a entrada non está dispoñible