Zoe Beloff pecha o (S8) levándonos a outra dimensión

A última xornada do (S8) ten como protagonista especial a Zoe Beloff. Ademais de poder ver unha mostra dos seus traballos, a artista porá un peche á Mostra transportándonos a outra dimensión coa súa performance en 3D analóxico Claire and Don in Slumberland. Falamos con Zoe Beloff, que nos entreabre unha porta aos seus mundos imaxinarios.

A psicoloxía e o nacemento do cine
“O meu primeiro proxecto, a mediados dos 90, chamouse Beyond. Eran películas para internet, feitas cunha webcam. O que me interesaba nese momento, cando esa tecnoloxía era aínda incipiente, era explorar o que se podía aprender no cando os medios técnicos aínda están empezando, como a principios do século XX. Pór en paralelo como era a súa relación coa tecnoloxía coa nosa. Entón entrei en contacto con psicólogos e filósofos, xente que estudaba cousas como a consciencia, e empecei a investigar sobre o tema. O que me interesa non é tanto a psicoloxía, senón intentar transferir o inaprensible á realidade. Non creo que os soños póidanse materializar de xeito preciso coas imaxes, pero estou interesada nese proceso. A miña peza Charming Augustine, explora o que para min podería ser a base do cine. A dinámica da relación psiquiatra-paciente, e como fan pousar a esta muller ante a cámara para tratala pode ser unha das avenidas polas que o cine empezou a súa andaina, a base do melodrama. Reescribir os comezos do cine é algo importante no contexto desas películas. A película baseouse en fotografías e en casos médicos reais, do psiquiátrico de Salpetriere, que están rexistradas nun libro”.

Freud no parque de atraccións
“Coney Island foi o primeiro parque de atraccións que houbo, que se describía como unha das marabillas do mundo. Cando Freud visitou América, leváronlle alí. Cando se cumpriron cen anos da súa visita, o director do museo de Coney Island propúxome facer unha exposición respecto diso. Entón empecei a imaxinar cal podería ser a pegada de Freud en Coney Island, e como facer visible o que pasou no subconsciente da xente logo da visita de Freud, e dei coa idea da Sociedade Psicoanalítica Amateur de Coney Island. Trataríase dunha sociedade formada por xente traballadora que non pode permitirse ir a psicanalista, pero queren gozar dos beneficios da psicanálise. A sociedade tería actividades. Unha delas é utilizar o cine amateur, que se usaba para tomar vistas das vacacións e cousas así, para representar os seus soños. Utilicei imaxes de películas amateur reais que fun atopando, o único que fixen foi engadirlles títulos para que parecesen soños. Os soños din máis da xente que moitas outras cousas. A sociedade tería encontros unha vez ao mes, conferencias. O seu director, Albert Glass, na súa vida diaria é deseñador de atraccións. Coney Island está dividido en varias partes, unha delas era Dreamland, que se queimou en 1911. Un dos proxectos de Glass durante os anos 20 era recontruirlo, en forma de parque de diversións freudiano. Para a exposición fixemos diagramas, e ata construímos unha maqueta con proxeccións do proxecto de Glass, unha serie de atraccións (consciente, subconsciente, etc) que virarían ao redor doutra que se chamaría Libido, representada por unha muller espida. As atraccións as percorre un tren chamado Train of thoughts. Pero a sociedade non puido colleitar o diñeiro para o parque, así que nos anos 30 Glass tivo outra idea para levar o pensamento de Freud ao pobo: crear un cómic respecto diso, cuxo protagonista chamado o Soñador. Tamén debuxei este cómic, que chegou a editarse, así como un libro de ensaios sobre o tema”.

A torre de control do pensamento
!Fai anos, o meu marido e eu atopamos un lugar chamado Pleasure Beach, É un lugar de vacacións, na praia, que estaba completamente abandonado. As casas tiñan dentro os mobles e as cousas da xente aínda. Había, tamén unha torre de radio. O lugar fascinoume, e empecei a facer diapositivas en 3D. Empecei a imaxinarme o que podería pasar alí, e a intentar imaxinar as emisións da torre de radio, vindas do pasado. De modo que empecei a usar “found sound”(equivalente en son ao found footage), de dúas películas educativas: Unconscious motivation and Hipnotic behaviour. Son unhas películas nas que hai unha voz que hipnotiza á xente, realmente esperpénticas. Creei dúas personaxes, Claire e Don, e púxenos nesa paisaxe inspirada por Pleasure Beach. Son unhas personaxes patéticas, como de debuxos animados, que están na paisaxe pero ao mesmo tempo non se integran nel, non son realistas. Traballei en 3D para dar relieve ao mundo no que están os personaxes, no que os cambios mentais da voz das películas ven neles fisicamente. A performance é un reflexo de como a psicoloxía usouse para que a xente obedeza, e mantéñase no seu lugar sen saírse dos carrís preestablecidos”.

O ceo na Terra. Zoe Beloff
Sesión 2. Dreamland
Hoxe ás 17:15 h. Sala (S)
Cinema performativo. Zoe Beloff
Performance 3D Claire and Don in Slumberland (Clausura)
Hoxe ás 22:00 h. Corredor (S)
Lugar: Antigo Cárcere